Pagëzimi është një nga shtatë sakramentet themelore të Kishës, që përfaqëson fillimin në jetën e krishterë. Praktika e tij ndryshon pak midis besimeve të ndryshme të krishtera, por kuptimi mbetet në thelb i njëjtë: pagëzimi shënon kalimin nga mëkati në hirin e Zotit dhe hyrjen apo pjesëmarrjen në trupin mistik të Krishtit që është Kisha.
Sipas mësimit të krishterë, pagëzimi pastron të pagëzuarin nga mëkati origjinal, i cili sipas mësimit dhe traditës së krishterë u transmetua nga njerëzimi duke filluar nga mëkati i Adamit dhe Evës.
Pagëzimi po ashtu përfaqëson një rilindje, një jetë të re në Krishtin. Ai shihet si një simbol i vdekjes dhe ringjalljes, i ngjashëm me mënyrën se si Jezusi vdiq dhe u ringjall për shpëtimin e njerëzimit.
Nëpërmjet pagëzimit, një person hyn në bashkësinë e krishterë, duke u bërë anëtar i Kishës universale. Është hapi i parë në jetën e krishterë dhe pjesëmarrja në sakramente.
Simbolet e pagëzimit:
Uji: Simbol i pastrimit dhe jetës së re.
Qiriu: Simbolizon dritën e Krishtit që ndriçon jetën e të pagëzuarve.
Vaji i shenjtë: Vaji përdoret në pagëzim, krezmim, urdhërin e shenjtë të meshtarisë dhe për të vajosur të sëmurët, duke simbolizuar dhuratën e Shpirtit të Shenjtë.
Petku i bardhë: Shënon apo simbolizon pastërtinë dhe jetën e re në Krishtin.
Rëndësia e Pagëzimit:
Pagëzimi është një akt i bindjes ndaj vullnetit të Krishtit, i cili, sipas Ungjillit, i dërgoi dishepujt e tij të pagëzojnë të gjitha kombet. Është gjithashtu një shenjë shpëtimi (shëlbimi). Prandaj, pagëzimi është një sakrament themelor që shënon hyrjen në jetën e krishterë, duke përfaqësuar pastrimin nga mëkati dhe fillimin në Kishë.
(Fotot ilustrojnë meshën e shenjtë të mbajtur në Emmenbrücke, më 12 janar 2025, e kryesuar nga Don Kastriot Gjoka, në bashkëmeshim me Don Marjan Sh. Uka, don Pashk Ndoj, don Zef Marku dhe don Anton Uka, udhëheqës i Misionit në Luzern)
Foto: Avgustin Ramaj
